Amsterdam, 28 februari 2000
Wanneer er redenen zijn om gemanipuleerde gewassen af te wijzen, is het een onfatsoenlijk debatteertrucje om te beweren dat “Ieder onderzoek dat illustreert dat GG-gewassen voordelen (kunnen) hebben ….. wordt genegeerd, verdraaid of ontkend ….”
De voordelen moeten gebracht worden zoals Greenpeace de nadelen belicht, zonder te spreken over verdraaiing; dat is tricky, dat kost de heer Nap en Stiekema misschien een rechtszaak.
Als Greenpeace zo dit woord “verdraaiing” zou gebruiken heeft Greenpeace een proces aan zijn broek.
De heer Nap beweert, dat Genetische Modificatie een waardevolle bijdrage kan leveren aan (de oplossing van) het wereldvoedselprobleem.
Maar NIEMAND weet hoe die gentech dat levert. De nu ontwikkelde gemanipuleerde gewassen zouden hogere produktopbrengsten geven. Gepubliceerde cijfers kunnen dit niet bevestigen; ze wijzen eerder op een produktieVERMINDERING.
Dat er een hogere geldopbrengst voor zaad- en herbicide-opbrengsten is, is waar, maar dat komt door een slimme verdeling der produktiekosten (boer wordt gestript).
Weet de heer Nap, dat de EU-commissie op 19 januari 2000 in een Witboek over Voedselveiligheid het voorzorgprincipe (dat hij bij Greenpeace verafschuwt) hoog in het vaandel staat, en tot basis maakt van verdere besluitvorming?
De maisboorder geeft wereldwijd een geschat oogstverlies van 8%. Met de geplande reservaten met traditionele mais zou dit oogstverlies tot 2% teruggebracht worden. Greenpeace noemt een alternatief: het gaat niet aan een alternatief af te kammen als te duur. Alternatieven worden niet te duur bij andere teelten.
Er is nog een alternatief, namelijk de maisboorder in Amerika (en Europa) uit te roeien door het inzetten van steriele mannetjes (zoals vertoond bij andere plagen).
Achteraf vonden de plaagbestrijders het jammer, dat er nooit meer iets aan die plaagbestrijding kon worden verdiend. Er is een grote weerzin ontstaan hiermee te beginnnen – niks te verdienen!
Er wordt naar geinformeerde instemming door de consument toegewerkt. Dit zou kunnen uitmonden in een wet of regulering, die schadeclaims in de toekomst kunnen terugverwijzen naar de consument, welke die geinformeerde instemming met die desbetreffende wet onbewust en zonder voldoende kennis heeft gegeven.
Tekenen daarvan vinden we bij de VROM, COGEM, uitspraken van de Raad van State en in het Witboek over voedselveiligheid (pag. 4 Executive Summary – Consumer Information: “informed choices”).
Wat de “eisen” van de consument betreft: die willen geen gezondheids- en milieuproblemen (K. Smalla) op de lange termijn (30-40 jaar) en geen toename van resistente ziekteverwekkers en geen onduidelijkheid over ongewenste invloed op de darmflora. Consumenten willen geen risico’s en zeker geen “onverzekerbare risico’s”.
J. van der Meulen, L. Eijsten.
Archief TSS: Bezwaarschriften en commentaren van Lily Eijsten.